Grisebach'taki sonbahar müzayedesi dostane bir anlaşmaya tanıklık ediyor. Paul Klee'nin Naziler tarafından çalınmadan önce bir zamanlar Yahudi Pauson ailesine ait olan tablosu çekiç altına giriyor. Artık torunlara iade edildi.
Yukarı Frankonya'daki Lichtenfels, Almanların sepet yapımı kasabası olarak kabul edilir. Zanaat, 19. yüzyılın başlarından beri burada sepet dokumacı olarak çalışan ve aynı zamanda ülke çapında seri üretime geçişi etkileyen Yahudi vatandaşlar tarafından bir endüstriye dönüştü. 1920'lerde Robert Pauson, babası ve amcası tarafından kurulan büyük bir sepetçilik fabrikasını işletiyordu. Pauson kardeşler Avrupa çapında tanındı.
Robert Pauson, eşi Emilie ile bir geleneği sürdürüyordu: Özel günlerde birbirlerine sanat eserleri veriyorlardı. Etkileyici bir koleksiyon böyle bir araya geldi. 1923'te metal ve cam atölyelerinden sorumlu Bauhaus ustası olan Paul Klee'yi Weimar'da ziyaret ettiler.
Stüdyosu Am Horn'daydı ve yakınlarda ünlü modern model ev inşa ediliyordu. Robert Pauson, Emilie'ye doğum günü hediyesi olarak Klee'nin pembe renklere bürünmüş bir şehir ve kır manzarası olan “Weimar'da Boynuzdaki Son Kış Günü” adlı resmini beğendi.
1938'de aile kaçmak zorunda kaldı. Kızına Yahudi karşıtı hakaretler yağdırılmış, yatak odasının penceresine tuğlalar atılmış ve Naziler Emilie Pauson'un kayınbiraderini Dachau toplama kampına göndermişti. İngiltere'ye kaçış başarılı oldu, Lichtenfels'in evi yağmalandı ve koleksiyona el konuldu. Yonca daha sonra Bensheim'da bir ailenin eline geçti. Resim şu anda Grisebach'ta açık artırmada satılıyor.
Müzayede evindeki uzmanlar menşei araştırdı. New York'taki Holokost İddialarını İşleme Ofisi (HCPO), bir daha Alman topraklarına ayak basmayan Emilie Pauson'un mirasçılarıyla dostane bir anlaşmaya aracılık etti ve bu anlaşma artık onların açık rızasıyla sunuluyor. 23 x 36 santimetrelik suluboyanın 180.000 ila 240.000 euro arasında olduğu tahmin ediliyor.
28 Kasım 2024'te Berlin'de düzenlenen müzayedede ana parti yine Max Beckmann'ın bir tablosu. Müzayede evi, son yıllarda dışavurumcu ressamın eserleriyle büyük bir başarıya imza attı. Örneğin Beckmann'ın “Sarı-Pembe Otoportre”si neredeyse tam iki yıl önce 13 milyon avroluk bir fiyatla müzayedede satıldı.
Resim, özel ellerdeki son otoportrelerden biri olarak kabul edildi. 20 milyon euroya satıldı. O zamanın yeni Grisebach patronu Daniel von Schacky için önemli bir başarı. Müzayede evi şimdi 1938 tarihli “Yeşil Şemsiyeli Quappi” adlı tablonun başarılı bir müzayedede satılmasını umuyor. Quappi olarak bilinen Mathilde von Kaulbach, Beckmann'ın ikinci eşiydi.
İlk bakışta çok huzurlu görünen plaj resminin çekildiği yıl, Frankfurtlu çift Nazilerden Amsterdam'a kaçmıştı; Beckmann'ı “yozlaşmış” olarak dışlamışlardı. Daha sonra sanatçının 1950'de öldüğü New York'a göç ettiler. Quappi 36 yıl hayatta kaldı ve mülkünü yönetti.
Tablo, sahibinin onu Londra sanat pazarından satın aldığı bir İsviçre koleksiyonundan gönderilmişti. Grisebach, “Yeşil Şemsiyeli Quappi”nin değerinin dört ila altı milyon avro olduğunu tahmin ediyor.
Yukarı Frankonya'daki Lichtenfels, Almanların sepet yapımı kasabası olarak kabul edilir. Zanaat, 19. yüzyılın başlarından beri burada sepet dokumacı olarak çalışan ve aynı zamanda ülke çapında seri üretime geçişi etkileyen Yahudi vatandaşlar tarafından bir endüstriye dönüştü. 1920'lerde Robert Pauson, babası ve amcası tarafından kurulan büyük bir sepetçilik fabrikasını işletiyordu. Pauson kardeşler Avrupa çapında tanındı.
Robert Pauson, eşi Emilie ile bir geleneği sürdürüyordu: Özel günlerde birbirlerine sanat eserleri veriyorlardı. Etkileyici bir koleksiyon böyle bir araya geldi. 1923'te metal ve cam atölyelerinden sorumlu Bauhaus ustası olan Paul Klee'yi Weimar'da ziyaret ettiler.
Stüdyosu Am Horn'daydı ve yakınlarda ünlü modern model ev inşa ediliyordu. Robert Pauson, Emilie'ye doğum günü hediyesi olarak Klee'nin pembe renklere bürünmüş bir şehir ve kır manzarası olan “Weimar'da Boynuzdaki Son Kış Günü” adlı resmini beğendi.
1938'de aile kaçmak zorunda kaldı. Kızına Yahudi karşıtı hakaretler yağdırılmış, yatak odasının penceresine tuğlalar atılmış ve Naziler Emilie Pauson'un kayınbiraderini Dachau toplama kampına göndermişti. İngiltere'ye kaçış başarılı oldu, Lichtenfels'in evi yağmalandı ve koleksiyona el konuldu. Yonca daha sonra Bensheim'da bir ailenin eline geçti. Resim şu anda Grisebach'ta açık artırmada satılıyor.
Müzayede evindeki uzmanlar menşei araştırdı. New York'taki Holokost İddialarını İşleme Ofisi (HCPO), bir daha Alman topraklarına ayak basmayan Emilie Pauson'un mirasçılarıyla dostane bir anlaşmaya aracılık etti ve bu anlaşma artık onların açık rızasıyla sunuluyor. 23 x 36 santimetrelik suluboyanın 180.000 ila 240.000 euro arasında olduğu tahmin ediliyor.
28 Kasım 2024'te Berlin'de düzenlenen müzayedede ana parti yine Max Beckmann'ın bir tablosu. Müzayede evi, son yıllarda dışavurumcu ressamın eserleriyle büyük bir başarıya imza attı. Örneğin Beckmann'ın “Sarı-Pembe Otoportre”si neredeyse tam iki yıl önce 13 milyon avroluk bir fiyatla müzayedede satıldı.
Resim, özel ellerdeki son otoportrelerden biri olarak kabul edildi. 20 milyon euroya satıldı. O zamanın yeni Grisebach patronu Daniel von Schacky için önemli bir başarı. Müzayede evi şimdi 1938 tarihli “Yeşil Şemsiyeli Quappi” adlı tablonun başarılı bir müzayedede satılmasını umuyor. Quappi olarak bilinen Mathilde von Kaulbach, Beckmann'ın ikinci eşiydi.
İlk bakışta çok huzurlu görünen plaj resminin çekildiği yıl, Frankfurtlu çift Nazilerden Amsterdam'a kaçmıştı; Beckmann'ı “yozlaşmış” olarak dışlamışlardı. Daha sonra sanatçının 1950'de öldüğü New York'a göç ettiler. Quappi 36 yıl hayatta kaldı ve mülkünü yönetti.
Tablo, sahibinin onu Londra sanat pazarından satın aldığı bir İsviçre koleksiyonundan gönderilmişti. Grisebach, “Yeşil Şemsiyeli Quappi”nin değerinin dört ila altı milyon avro olduğunu tahmin ediyor.